Ferrytowe uchwyty magnetyczne
Uchwyty magnetyczne ferrytowe to proste obwody magnetyczne złożone z magnesu i stalowej obudowy. W związku z tym, że w uchwytach magnetycznych wykorzystane są oba bieguny magnesu (jeden działa bezpośrednio, a drugi nasyca obudowę, przez co również działa na element przyciągany), charakteryzują się one stosunkowo dużym udźwigiem przy jednoczesnym znacznym ograniczeniu zasięgu działania.
Dostępne są następujące rodzaje uchwytów magnetycznych ferrytowych w obudowie ocynkowanej:
- uchwyty z gwintem zewnętrznym lub wewnętrznym;
- uchwyty z otworem pod stożkowy lub płaski łeb śruby;
- uchwyty z gwintowaną tuleją.
Maksymalna temperatura pracy dla uchwytów magnetycznych z magnesami ferrytowymi wynosi 120 °C.
Rzeczywisty udźwig zależy od następujących czynników:
- szczeliny pomiędzy uchwytem magnetycznym a zworą magnetyczną (w pewnych wraunkach nawet bardzo mała szczelina może spowodować spadek udźwigu o połowę);
- materiału, z którego jest wykonana zwora magnetyczna (im większa zawartość węgla w stali, tym mniejszy udźwig);
- powierzchni zwory (im gładsza powierzchnia, tym większy udźwig);
- kierunku działania siły odrywającej (największy udźwig uzyskiwany jest przy prostopadłym działaniu siły odrywającej);
- grubości zwory magnetycznej (zwora nie może być zbyt cienka, ponieważ część strumienia magnetycznego nie jest wykorzystana do zamknięcia obwodu);
- temperatury pracy (im wyższa temperatura, tym mniejszy udźwig).